Bu bütün pandemi iş beklenmedik sonuçların çok var olacak, ama bir tanesi sadece öğretmenlerin beceri biraz daha fazla takdir olabilir? Öğrencilerin evde öğrenimle mücadele ettiğini ve ebeveynlerin bunun kendi refahlarını etkilediğini gördüklerini gösteren ONS anketinden etkilenmemiş tek kişi ben olamazdım . Öğretmek zordur ve öğretmenler iyi sonuçlar elde etmek için bir dizi zorluğun üstesinden gelmek zorundadır - tipik ev-okul düzeninden çok daha büyük sınıflara sahip olmak dahil.
Öğretmenliğin yatarak yapıldığını düşünen milyonlarca insan, pandemi döneminde umarız öğretmenelrin ne kadar zor bir meslek yaptıklarını biraz olsun anlayabilirler Öğretmenlik becerisi Karantina döneminde yapılan ankette ebeveynler en çok “destek” ihtiyacı duyduklarını dile getirdi. Ailelerin yüzde 75’i evde eğitim için yeterli kaynaklara sahip olduklarını belirtse de, yüzde 43’ü rehberlik ve destek eksikliği nedeniyle bocaladığını söyledi. Ebeveynlerin yaşadığı sorun, okulların verdiği destek eksikliğinden çok çocuklarını nasıl destekleyeceklerini bilmemekten ve ders içeriğinin nasıl uygulanacağı konusundaki bilgi eksikliğinden kaynaklandı. Aslında bir öğretmenin sahip olduğu becerilere sahip olmama sorunu yaşadılar.
Elbette ebeveynlerin çoğu öğretmen olmayı hiç düşünmemiştir. O yüzden bu becerilere sahip olmamayı şimdiye dek hiç sorun etmemişlerdir. Peki, pandemi süreci bu becerilere sahip olmadıklarını fark etmelerini sağladı mı? Bir zamanlar okula gitmiş olan herkes öğretmenliğin ne olduğunu bildiğini iddia eder. Veliler bunu dile getirmese de, böyle düşündüklerini hepimiz biliriz. Herkes öğretebilir mi? Kendi okulumdan biliyorum ki, öğrencilerimizin evde eğitim konusunda en çok şikayetlendikleri şey (bazen ciddiyetle, ama daha çok espriyle) eğitimin kalitesi. İlk şikayet noktaları ise ebeveynlerinin konuları sınıf öğretmenleri kadar iyi açıklayamaması.
Bunu görmemezlikten gelmemeliyiz. Yeni bir bilgiyi ya da görevi, çocukların hem anlayabileceği hem de yaptıkları çalışmalardan öğrenebileceği şekilde anlatmak hiç de azımsanacak bir şey değildir. Meslek dışından pek çok kişi, doğru materyaller ve uygun bir sınıf verildiğinde, birkaç dersi oldukça başarılı bir şekilde verebileceklerini – her molada da bir fincan kahve içebileceklerini – varsayabilirler. Belki de tüm bunları başarmaya çalıştıkları evde geçen birkaç hafta, ebeveynleri tam aksini düşünmeye ikna etmiş olabilir. Yapılan ankette ön plana çıkan bir başka önemli veri daha var: Evde eğitim görmekte zorlanan çocukların önündeki en büyük engel motivasyon eksikliği oldu. Her 5 veliden 4’ü çocuğunun bu sorunu yaşadığını dile getirdi.
Pandemi sürecinde velilerle iletişim kuran öğretmenlerin çocuklar hakkında en çok duydukları hikayelerin başında, “X-box’ın başından kaldıramıyoruz” ya da “Benim dediğim hiçbir şeyi yapmıyor” geliyor. Umarım bu yaşananlar, bazı ailelerin, öğretmenlerin çocuklarıyla ilgili neleri başardıklarını takdir etmelerini sağlar. Muhtemelen ebeveynlerin çoğu Eylül ayında öğretim sorumluluğunu tekrar öğretmenlere devretmekten mutlu olacaktır. Öğretmenlerin de dizginlerini tekrar eline almaktan mutlu olacağı kesin. Ebeveynlere düşen ise çocuklarına, öğretmenlerinin ortaya koyduğu emeğe değer vermeyi öğretmek ve işler yolunda gitmediğinde okula destek olmaktır.
Kaynak: https://www.tes.com/news/post-covid-will-parents-now-value-teachers-skills