Kimdir Uğur Mumcu?
Askerliğini, “sakıncalı piyade” olarak yapandır.
Hakkında "sosyal bir sınıfın öteki sosyal sınıflar üzerinde tahakkümünü kurmak" suçunu işlediği iddia edilendir.
“Rabıta” ve “12 Eylül”, “Kürt-İslam Ayaklanması 1919-1925” kitaplarıyla dincilerin, bölücülerin düşmanlığını çeken kişidir.
“Kürtler sömürgeciliğe karşı bağımsızlık savaşı yapıyorlarsa, ne işi var CIA ve MOSSAD’ın Kürtler arasında? Yoksa CIA ve MOSSAD, anti-emperyalist savaş veriyorlar da dünya bu savaşın farkında değil mi?” diyerek uyaran, Barzani ile ABD arasındaki ilişkileri sergileyendir.
Özeti aydın tanımına uyan kişiliktir Uğur Mumcu.
Peki aydın kimdir?
Aydın mutluluğunu halkın mutluluğunda arayan, bu yolda mücadele edendir. Kimi zaman tepki almak pahasına halkının yüzüne gerçeği soğuk su gibi çarpar. Aydın, halkın aklının tutulduğu zamanda bu dalgaya göğüs gerendir. Övülmek, makam-mevki, maddiyat onun için amaç değildir.
Aydın sadece bilen değil yapandır da. Yapmak için bilir. Mücadeleyi örgütlemek, başarıya ulaşmak için öğrenir. Bildiğini aktaran ama mücadeleyi, örgütlenmeyi halka bırakan kişi aydın değildir. Bu sebeple çok bilgili olmasa da, öğrendiklerini analiz ederek toplumsal mücadelenin içinde olan, halkı mücadeleye örgütleyen kişi aydındır. Bu satırları okuduğunda bu özelliklere uyduğunu düşünen her kişi kitap yazmasa da, televizyona çıkmasa da aydındır. Bu nitelikte adını bilmediğimiz yüzbinlerce insan var.
Onlar ki gerici eğitime direnen, öğrencilerine eleştirel ve karşılaştırmacı düşünmeyi öğreten öğretmenlerdir. Onlar ki Türkiye’nin karanlığa teslim olmaması için Özgecan eyleminde arkadaşları gelmediği halde tek başına oturma eylemi yapan Derya hemşiredir. Erzurum’da -13 C’de çıplak ayakla eylem yapan teyzemizdir. Onlar ki Cumhuriyet Mitingleri’ni, Haziran ayaklanmasını, Silivri direnişlerini örgütleyenlerdir. Ki onlar dernekte, sendikalarda, odalarda halkı mücadeleye sevkedenlerdir.
Nazım Hikmet’in dediği gibi “toprakta karınca, suda balık, havada kuş kadar çokturlar”, mücadelenin içinde ve önündedirler.
Aydın sorumluluğu
Aydın, halk kendine inanmadığında veya önemsemediğinde düşüncelerini tartmakla birlikte halka küsmez. Uyarmaya devam eder. Hatta uyarısının yerinde olması için örgütlenmelidir. Partide, dernekte, sendikada, imkanı olan her mücadele örgütünde görev almalıdır. Aydın topluma bir seçenek sunabildiği ve mücadeleyi örgütleyebildiği ölçüde aydındır.
Dikkate alınmamasının bir sebebi de örgütlenmekten kaçması, sadece öğüt vermesidir. Aydın adayı ciddiye alınmak istiyorsa örgütlü olmalıdır.
Belirttiğimiz gibi aydın halka kızıp gidemez. Böyle lüksü yoktur. O zaman aydın değildir. Aydın direnecek. Gerçeği soğuk su gibi çarpmaktan çekinmeyecek. Mustafa Kemal’in “milli devlet kurma” fikri 1910’a gelmeden vardır ama bu fikrin kabul görmesi için Osmanlıcılık, İslamcılık gibi fikirlerin seçenek olmaktan çıkması gerekiyordu. Mustafa Kemal “kendisi gibi düşünenler az” diye, “dinlemiyorlar” diye yılmadı. Zamanını bekledi, beklerken de anlattı. Birinci Dünya Savaşı’nda gitti her cephede örgüt kurdu.
Zamanı gelen fikir Kurtuluş Savaşı’nda sandıktan çıktı ve halkın tek çaresi haline geldi. Düşman Polatlı yakınına gelmişken köylü “düşman tarlamın sınırına gelene kadar ayaklanmam, hem top sesleri tarlamdaki kargamı uzaklaştırıyor” diyordu. Kuvayi Milliye’yi örgütleyenler halkı küçümsemedi. Aydın genel eğilimden farklı düşünüyor diye genel eğilime meyledemez.
Bugün her zamankinden fazla yalan yanlış bilgilerin iç içe olduğu, akıl tutulmasının had safhada olduğu bir dönemden geçerken, aydın, tepki çekmek pahasına gerçekleri söylemelidir. Dahası halkın tutarsız fikirleri taşımasına aydın ortak olmamalıdır.
Kimimizin “her şey bitti, ne yapsak boş” demesine rağmen asıl şimdi başlıyor. Karanlığın, en koyulaştığı an ışığın (çözümün) da en iyi görülmeye başlandığı andır.