Son günlerde Eğitim Bir-Sen tarafından okul çalışmalarında ve basına açık gerçekleştirilen toplantılarda, öğretmenlerin nöbet ücreti kazanımının kendi kazanımları olduğuna dair ifadeler kullandığını görmekteyiz.
Yüzbinlerce öğretmenin her türlü idari baskıya ve engellemelere rağmen gerçekleştirdiği eylemin “Nöbet Tutulan Her Gün İçin 6 Saat Ek Ders Ödenmesi” talebi, 2015 toplu sözleşme masasında Eğitim Bir-Sen tarafından “kuşa çevrilmiş” ve 2016 için haftalık 2 saat, 2017 için de haftalık 3 saat olacak şekilde imza altına alınmıştır.
Öğretmenlerin idareci baskılarına, soruşturmalara, disiplin cezalarına ve hatta davalara rağmen kararlı bir şekilde sürdürdükleri eylem için harcadıkları emek, toplu sözleşme masasında kazanıma dönüştürmek yerine, ameliyata alınmış, öğretmenlerin 3 yıllık emeği, Eğitim Bir-Sen’in neşter darbeleriyle ameliyat masasında bırakılmıştır.
Talep edilenin yarısını bile alamayan Eğitim Bir-Sen, bu başarısızlığını gizlemek için, 2012 yılında Eğitim-İş tarafından öğretmenlerin gündemine getirilen eylemlerin başlangıcını da sahiplenmeye kalkışmaktadır.
Nöbet eylemleri sürecine somut hiçbir katkı sunmayan, öğretmenler arasında fiilen nöbet tutmama boyutuna gelmiş ve yaygınlaşmış olan eylemleri imza kampanyasıyla sulandırmaya çalışan, nöbet eylemi gerçekleştiren öğretmenleri basın yayın yoluyla kınayan Eğitim Bir-Sen’in, nöbet kazanımında hiçbir katkısı olmamıştır. Üstelik sendikal eylemler nedeniyle idari işlem yapan, soruşturma açan, ders programlarını değiştirmekle korkutan, “nasıl olsa bir hata yaparsın” diye aba altından sopa gösteren okul müdürleri de, ya Eğitim Bir-Sen üyeleridir ya da Eğitim Bir-Sen etkisinde yapılan şaibeli mülakatlar sonucunda görevlendirilen okul müdürleridir. Dolayısıyla Eğitim Bir-Sen, nöbet eylemlerine yapılan idari baskıların da merkezinde olmuştur.
Hal böyle iken, hiç bedel ödemeden başkalarının emeğinin üzerine konmak ve ödenen bedeller üzerinden rant sağlamaya çalışmak en basit söylemle “emek sömürüsü” yapmaktır. Öğretmenlerin bir gün boyunca harcadıkları emeğe yalnızca 20 TL değer biçen ve mutabakata imza atan Eğitim Bir-Sen’in bu çabası, emeği değersizleştirme çabasıdır.
2012 yılında Eğitim-İş tarafından öğretmenlerin gündemine getirilen “Nöbete Ücret” talebini, 2010 yılında gündeme getirdiklerini iddia eden Eğitim Bir-Sen yetkilileri, bu çalışmalarının belgelerini kamuoyuyla paylaşmalıdır.
Aksi halde 3 yıl boyunca eylem yapan Eğitim-İş üyeleri ile, 2015 başında eylemlere katılan diğer sendika üyelerinin (Ocak 2015’te Türk Eğitim-Sen, Şubat 2015’te de Eğitim-Sen, Aktif Eğitim-Sen, Özgür Eğitim-Sen, Birlik Eğitim-Sen ve Eksen Eğitim-Sen) emeklerini çalmaya çalışmış olacaklardır.
Ayrıca, yıllardır konuşulan 3600 Ek Gösterge ile Vergi Dilimi talepleri de geçtiğimiz yıl Eğitim-İş tarafından imza kampanyalarıyla yaygınlaştırıldıktan sonra Eğitim Bir-Sen’in gündemine gelmiştir .
Eğitim Bir-Sen yetkilileri bilmelidirler ki, emek mücadelesinin güç kaynağı işyerleridir ve emekçilerdir. Gücünü iktidar sahiplerinden alan sendikacılık anlayışı sendikal literatürde “sarı sendikacılık” olarak ifade edilir ve bu anlayış toplu sözleşme masalarında işverene boyun eğmeye mahkûmdur.
Gücünü yalnızca eğitim emekçilerinin kararlı duruşundan alan Eğitim-İş, emekçileri özlük hakları konusunda harekete geçirmeye, ortak kazanımlar için ortak mücadeleleri örgütlemeye, sendikal mücadeleye öncülük etmeye devam edecektir.
Eğitim Bir-Sen’i “Nöbete Ücret” talebini 2010 yılında gündeme getirdiği iddiasını belgelendirmeye, aksi halde kamuoyundan özür dilemeye davet ediyoruz.
Özkan RONA
Şube Başkanı