‘’İbadet ağaç altında da yapılır, fakat eğitim bina ister.’’
Hacı Süleyman Çakır
Yaşadığımız şehirle özdeşleşen ortak değerler…
Herkes tarafından paylaşılan, sahiplenilen kuşaktan kuşağa geçen…
İçinde insan olan ve sayısız insan geçen…
İnsana değer katan ve çok değerli mezunlar veren Eskişehir Süleyman Çakır Lisesi gibi…
Ve bu kültürel miras neden yıkıldı?
2000 yılında depreme dayanıksızlığıyla çürüğe çıkartılan bina 2012 yılına kadar öğretmenlerin ve öğrencilerin canı pahasına boşaltılmadı ve eğitim-öğretim sürdürüldü.
Şehrin merkezinde çok değerli bir araziye sahip olan Süleyman Çakır Lisesi rantçıların hedefi oldu. 2012 yılında Gündoğdu Mahallesi’ne taşınan okulun gerçek binası karanlıklara gömüldü.
Taşınması, yıkılması sürecinde eski mezunları, öğrencileri, öğretmenleri, velileri ve varisleri direnç oluşturdu ve okulun aynı isimle dönmesi kazanım oldu.
Sözde yıkım kararı alınan okulun son duvarına kadar direnmesine ise bu şehir şahit oldu.
Tüm bu mücadele okulun çok kıymetli arazisini rantçıların eline düşürmedi, ancak; farklı bir nitelikle geri getirebildi. Tam da o sıralar 19. Eğitim Şurası’nda karma eğitimi sonlandırma girişimlerinin farklı bir zeminde yeniden gündeme geleceğini söylemleri yapıldı. Tartışmaları sonlandıran Bakan Avcı; okulun ismini Süleyman Çakır Kız Anadolu Lisesi olarak açıklayarak da gerçek amacı somutlaştırmış oldu.
Geçen hafta anlı şanlı bir törenle toplumun değerlerine olan bağlılığını kullanarak, ancak insanı dışlayan ve onun desteğini kazanamayan bir kamu yararı anlayışıyla okulun açılışı yapıldı. Eski Süleyman Çakır Lisesi öğretmen ve öğrencisiyle Gündoğdu Mahallesi’nde bırakıldı.
Şehirle karakterize olmuş binanın yeniden yorumlanması son derece dikkat çekti. Çift kubbeli görünümlü, anıtsal kapısı da açık bir avluya bakar. Kibrit kutusu pencerelerinden ışık almayan medrese mimarisinde okulun bir şadırvanı eksiktir.
Süleyman Çakır Lisesini yıkarak, yaşanmışlıkları sildiniz. Ancak; gerici ve yıkıcı uygulamalarınızla tarihe kara harflerle yazılan isminizi silemeyeceksiniz. Kültürel mirası ismiyle yaşatarak koruduğunuzu savunarak yanılıyorsunuz. Yıkılan bina değil, onun her taşına, ruhuna sinmiş bir tarihi yok etmiş olmuyor musunuz aslında?
Taşınmasından, inşa aşamasına ve isim verilme sürecine kadar her türlü oyalayıcı açıklamalarla geçiştirilmiş ve hep okulun geri döneceği imajı çizilmiştir. Madem okul bu eğitim-öğretim yılında açılacaktı, il içi atamalarda tercihe neden sunulmadı? Sadece özür atamalarında kadrosu oluşturulan okula ayrıcalıklı atamalar mı yapıldı?
1960’ lar da kız lisesi olarak açılan Süleyman Çakır Lisesi kız çocuklarını okullaştırmak adına açılmışken, günümüzde şehrin tam orta yerine kız lisesi açmanın amacı karma eğitime son verme maksadının bir örneği oluşturulmuştur. Gündoğdu Mahallesi yerine, şehrin göbeğinde bir kız lisesi açmak anlamlı, açık avlusunu da çok yakında kapatarak ibret-i aleme sunmak manidar olacaktır.
Bunun yerine taşınan öğrencileri ve öğretmenleriyle okulun tekrar yeni binaya taşınması azda olsa vefalı olacak ve eski Süleyman Çakırlılık Ruhu’nu az da olsa yaşatacaktı.
Yapılması gereken de buydu.
Umutla ve sevgiyle…
Ebru SUNGAR