Bugün gündemde tutmaya çalışıp üzerine eylemler ördüğümüz torba yasa meclis genel kuruluna gelmeden önce Eğitim-İş olarak 7 Şubat'ta MEB önüne giderek tüm sendikalara ortak mücadele çağrısı yapmış, 20 Şubat tarihinde de bu ortaklaşma çağrımızı diğer sendikaların genel merkezlerine yazıyla yapmıştık. Çağrımızda, 26 Şubat'ta torba yasa görüşülürken Meclis önünde büyük bir birliktelik yaratıp yasanın çıkmasını engelleyelim demiştik. Ama KESK ve KAMUSEN bütün bunlar olmamış gibi ortaklaşıp eylem kararı almışlar ve sanki yasa mecliste değil de İstanbul'da görüşülecekmiş gibi Istanbul'u eylem merkezi olarak seçmişlerdi!!! Sonuçta bu bölük pörçük mücadele yasanın çıkmasını engelleyemedi, yasa çıktı ve yürürlüğe girdi. Büyük bir tasfiye ve kıyım yaşandı, biz etkilerini kırmak için şimdi bir araya geldik bas bas bağırıyoruz...
Dün ise kamu emekçilerinin mevcut haklarını ellerinden alan bir başka torba yasa çıktı. Biz Eğitim-İş olarak yaşanan bu kayıplara karşı 27 Ağustos'ta tüm sendikalara yazılar yazarak ortak mücadele çağrısı yaptık. Bugün ise Eğitim-Sen ve Türkeğitim-Sen sanki böyle bir çağrı yapılmamış gibi, sanki kendileri bütün sınıfı temsil ediyormuş gibi, sanki tek başlarına başarabileceklermiş gibi, iki sendikanın ortak eylem karararını açıkladılar...
Bugün yaşanan hak kayıpları, baskı ve sindirmelere karşı birleşik cephe mücadelesinin gerekliliğini anlamadan; salt yaşanan kayıplardan dolayı oluşan taban gerilimini almak için, daha açık ifadeyle "tabanın gazını almak için" alınan 1 günlük iş bırakma eylemi kararının çok fazla anlamı yoktur. Sınıfı ötekileştiren, ortak mücadelenin gereklerine inanmamış, yalnıca "önce yapmış olmak" kaygısıyla alınan bu karar, "hak kayıplarına 1 günlük reklam arası" olmaktan başka bir yarar sağlamaz. Üstelik 1 günlük iş bırakma eylemi uyarı niteliğindedir ve uyarı zamanı geçmiş, büyük bir tasfiye yaşanmış, torba yasa da mecliste onaylanmıştır.
Peki Şimdi Ne Yapmalı?
Bu günden itibaren öncelikli iş, üye sayılarına bakmadan, sendika olma gerekliliğini ortaya koyan tüm muhalif yapılara çağrı yaparak ortak bir masada oturmak ve tartışmaya davet etmek olmalıdır.
1 günlük iş bırakma eyleminin tabnda inandırıcılığı da kalmamıtır.Çünkü bu güne kadar alınan 1 günlük iş bırakma eylemi kararları tabana hep arkası gelecek bir başlangıç olarak sunulmuş ama arkası bir türlü gelmemiştir.
Hak kayıpları ve tasfiye yaşanmaya devam ettiğine göre 1 günlük iş bırakma eylemi yerine daha büyük eylemlikler örmenin koşulları oluşmuştur diyerek tarihimizdeki en şanlı direnişlerden birisi olan TÖS'ün Büyük Eğitimci Boykotu pratiği masaya yatırılmalı, benzer büyüklükte ve etkide bir eylem örülmelidir. Aksi halde gerçekten sonuç almayı hedef edinmemiş,tabanın gazını almaya dönük, sınıfı bütünleştirmekten uzak, ötekileştiren, ben büyük olduğuma göre kararı alırım ötekiler peşimden gelsin anlayışıyla alınmış 1 günlük iş bırakma eylemi kararının içinde Eğitim-İş olmamalıdır... Bunun adı eylem değildir Sendikal Şımarıklıktır...
Özkan RONA
Eğitim-İş Bursa Şube Başkanı