7 Eylül 2013 tarihinde Resmi Gazete’de yayınlanarak yürürlüğe giren Orta Öğretim Kurumları Yönetmeliği’ne göre sınıf geçmede esaslı değişikliklere gidilmiştir. Daha önceki yönetmeliğe göre farklı okul türlerinde 2.50, 3.00 ve 3.50 olan sınıf geçme notları yerine, tüm okul türlerinde 50 puan sistemi getirilmiştir. Bu puan sistemi ve sınav sistemi ile sınıfta kalmak neredeyse imkansız hale gelmiştir. Başarı seviyesi düşük liselerde 8 ya da 9 zayıf dersi bulunan öğrenciler 50 puanı tutturarak çok rahat bir üst sınıfa geçebileceklerdir. Bu yılın birinci dönem sonuna göre yaptığımız değerlendirmelerde bunu açıkça görebilmekteyiz. Bu durum göz önüne alındığında sınıf geçme yüzdelerinin geçmiş yıllara göre çok yükseleceğini, kaldırılan Ortalama yükseltme Sınavları’na da gerçekten gerek kalmadığını şimdiden söyleyebiliriz. Ayrıca sorumlu olarak bir üst sınıfa geçen öğrenci sayısı da yok denecek kadar azalacak, belki de hiç olmayacaktır.
Buradaki sorun, sisteme yeni giren öğrenciler için değildir. Özellikle alttan dersi bulunan lise son sınıf öğrencileri ile ara sınıf öğrencilerindedir. Özellikle son sınıfta olup ta, alt sınıflardan 5-6 dersi bulunan öğrenci sayısı oldukça fazladır. Eski yönetmeliğe göre Şubat, Haziran ve Eylül aylarında üç defa sorumluluk sınavı yapılmaktaydı. Ayrıca Eylül ayının ilk haftasında tek ders sınav hakkı da bu öğrencilere tanınmaktaydı. Böylelikle dört defa sınava girebilen öğrenciler, yeni yönetmeliğe göre Kasım ve Nisan aylarında iki defa girebilmektedirler. Yani, sınav haklarının yarısı yönetmelik yolu ile ellerinden alınmış durumdadır. Ayrıca, lise birinci sınıftan aldığı bazı dersleri bir daha hiç görmediği halde bu derslerden sorumluluk sınavına giren öğrencilerin durumu da düşünüldüğünde, son sınıflar için ayrı sorunlar gündeme gelebilecektir. Yönetmeliğin değişim sürecinde bu son sınıflar ile ara sınıflar düşünülerek geçici ek önlemler devreye sokulması gerekiyordu. Sistemin normal işleyişi göz önüne alındığında, sorumluluk sınavları için eski öğrencilere 3 yıllık bir geçiş süreci öngörülmüş olması gerekiyordu. Öngörülseydi, sınav haklarının azalması sonucu mağdur duruma düşebilecek öğrenci sayısı da o kadar azalırdı.
Bir süper sistem olan bakanlığımızı bir gemiye benzetirsek, güverte ile makine dairesi arasında iletişimin kopuk olduğunu rahatlıkla söyleyebiliriz. Eğer bu iletişim kanalları tıkalı ya da kopuk olmasaydı, makine dairesinde bulunanlar bu değişimde eksik bir şeyler olduğunu kolaylıkla söyleyebilirdi. Ama her zamanki masa başından karar alma süreci alışkanlığı, bu değişiklikten yeni mağdurlar oluşmasına neden olmuş ve olacaktır. Bu mağduriyetin önlenmesi için uygun bir zamanda, son sınıflara yönelik sorumluluk ya da tek ders sınav hakkı tanınmalıdır. Bu hakkın tanınmaması durumunda binlerce son sınıf öğrencisi mağdur olacaktır. Görünen ya d istenmeden ortaya çıkan yanlışlardan dönmek, çözüm üretmek zor değildir. Öğrencilerimizin sınıf geçme ve mezuniyet yüzdelerinin artmasını istiyorsak bu konuda acilen bir çalışma yapılmalıdır. En azından önümüzdeki süreçte okullardan son sınıflara yönelik veriler toplanıp değerlendirilebilir. Umarım bu önlemler alınır ve çocuklarımızın olan ya da oluşabilecek mağduriyetleri giderilir.
Hüseyin ASAR
huseyinasar66@gmail.com